Cornelis Franciscus Lardée
De speeltuin van Westerkwartier heet sinds 1965 Lardee-tuin. Dat is niet voor niets. C.F. Lardée (1901-1959) is niet alleen jarenlang bestuurslid van deze vereniging geweest – in 1957 wordt hij na 27 jaar trouw bestuurswerk benoemd tot erevoorzitter. Hij is ook een bepalend figuur in de Leidse speeltuinbeweging, onder meer als voorzitter – vanaf 1949 erevoorzitter – van de LBS. Bij zijn begrafenis op 4 januari 1960 wordt hij geroemd als “vriend en pionier van het speeltuinwerk”, de Leidse NUSO-bestuurder D. Vijlbrief noemt hem zelfs de “Vader Klaren van Leiden”.
Dat is zo verre overdreven dat Lardée niet aan de basis staat van het Leidse speeltuinwerk – dat is Karel West [link Karel West] – zoals Klaren de landelijke grondlegger is. Maar zijn rol is bepalend geweest doordat hij de ruziënde Leidse speeltuinverenigingen in 1937 weer op één lijn krijgt. Daardoor kan de Leidse Speeltuinfederatie worden opgericht en Lardée wordt daarvan de eerste voorzitter. Na de oorlog wordt dat de Leidse Bond van Speeltuinverenigingen: we kunnen dus zeggen dat hij de vader is van de huidige LBS {link H3 Samenwerking]. Hij blijft ook een belangrijke rol binnen de LBS spelen. Hij is bij elke oprichting van een speeltuinverenging te vinden. Met Vijlbrief is hij de Leidse bewaker van het gedachtengoed van Vader Klaren en zijn speeltuinbeweging.
Cornelis Franciscus Lardée wordt in 1901 geboren als zoon van een wijnkopersknecht. Hij trouwt in 1926 met Elisabeth Kreft en vestigt zich als kapper in de De Genestetstraat (44). In deze buurt, waar Ons Belang volop gebouwd heeft, wordt in 1928 Westerkwartier opgericht. Lardée hoort niet bij de oprichters, maar is wel al snel actief. In 1930 treedt hij aan als voorzitter. De speeltuin is dan ook gerealiseerd onder zijn voorzitterschap. Dan wordt het extra begrijpelijk dat de tuin naar hem is genoemd.
Kort na de oorlog richt hij overigens ook de buurtvereniging Haagwegkwartier op, waarvan hij natuurlijk voorzitter wordt. Niet verbazingwekkend dat speeltuinvereniging en buurtvereniging het goed met elkaar kunnen vinden en ook gezamenlijk activiteiten organiseren.
Zoals gezegd blijft hij tot 1957 bestuurslid van Westerkwartier. Dan begint zijn gezondheid hem parten te spelen. Kapper is hij dan niet meer: in 1955 doet hij zijn zaak over en gaat hij werken voor de Bescherming Burgerbevolking, een overheidsorganisatie die burgers bij moet staan in geval van oorlog. Hij blijft wel wonen in de De Genestetstraat.
Het werk van Lardée voor de Leidse speeltuinbeweging beperkt zich in de jaren vijftig niet tot Westerkwartier en de LBS. Het is nadrukkelijk ook een van de onderwerpen waarvoor hij zich extra inzet als gemeenteraadslid. In 1949 wordt hij voor de PvdA gekozen in de Leidse raad en hij heeft daar tot zijn overlijden op 30 december 1959 deel vanuit gemaakt. Partijgenoot en wethouder C.J. Piena zegt dan ook bij zijn begrafenis: “Het kind had zijn grote liefde, omdat hij besefte dat een betere wereld alleen gebaseerd kan zijn op vrijheid voor de opgroeiende jeugd.”
Piena is niet de enige hoogwaardigheidsbekleder op zijn afscheid. De burgemeester is er en voert het woord. Idem de directeur van de LJA, mede vanwege zijn werk voor de jeugdrecreatie. Zo zijn er vele anderen. Er zijn ook vertegenwoordigers van de Nederlandse Kappersbond, want daarbinnen is Lardée eveneens actief. Hij is zelfs jarenlang voorzitter van de Leidse afdeling.
Interessant, maar misschien niet zo vreemd, is dat bij zijn begrafenis op Rhijnhof weliswaar een hervormd predikant de dienst leidt, maar dat de gezongen psalm direct gevolgd wordt door het socialistische strijdlied “Morgenrood”. Tot het einde is duidelijk waar deze Lardée voor staat.