Koningin Juliana bij Ons Eiland

Op donderdag 20 mei 1954 heerste er grote opwinding in de Zeeheldenbuurt en zeker bij Ons Eiland. Koningin Juliana bezocht Leiden en kwam ook naar de speeltuin, begeleid door onderwijswethouder Van Schaik (PvdA). De bewoners stonden in de dakgoten om het te kunnen zien, terwijl zo’n achthonderd kinderen in de speeltuin speelden. Alles was goed voorbereid. Joke Jansen – Snijder: “Ieder kind was een speeltuig toegewezen. We moesten doorgaan, was ons ingeprent; we moesten blijven spelen en het moest ongedwongen lijken.”

Een hoofdrol was weggelegd voor de bijna dertienjarige Willy van Leeuwen, die de koningin een boeket Oranje Nassau-rozen mocht aanbieden. Wil den Heeten–van Leeuwen: “Ik hoorde het maar een paar dagen van tevoren. Het was spannend. Ik woonde naast mevrouw Verbiest, de regisseuze van de toneelclub. Ze zeiden natuurlijk dat ik het daarom mocht doen. De koningin had hetzelfde boeket gekregen op de veemarkt. Ze legde dat achterin de open auto en vol enthousiasme ontving ze deze weer. Het beeld wat ik van de koningin had? Ik keek er tegen op, maar het was eigenlijk maar een gewone mevrouw. Ik zei: ‘Het is net mijn moeder op d’r zondags, maar dan met een vossenbont om.’ Ze vroeg wie mijn jurk gemaakt had. Ik zei: ‘mevrouw Verbiest.’ Die ontwierp alle kleren van de toneelclub. En hoe oud ik was en hoe ik heette.”

 “Omdat mevrouw Verbiest hier en daar genoemd werd, is zij apart naar voren geroepen door de majesteit. Bij de vlaggenmast stond het damescomité opgesteld en daar vroeg zij: ‘Wie is nou toch mevrouw Verbiest, want die naam hoor ik zo vaak noemen.’ Toen moest mevrouw Verbiest naar voren komen.” Het is ook mevrouw Verbiest bijgebleven, vertelt haar oude buurmeisje: “Mevrouw Verbiest woonde later in het Lorentzhof. Toen ze geestelijk wat achteruit ging, zei ze wanneer ze iets moest, waar ze geen zin in had: ‘Ik schrijf wel naar de koningin, want daar heb ik goede contacten mee.’”

“Er is indertijd een stukje over het bezoek aan de speeltuin in het Polygoonjournaal geweest en dat is in de Cineac gedraaid. Dat wist ik niet, dat heeft iemand anders mij gezegd. Het staat op de videoband van Leiden in het Polygoonjournaal 1945-1955. Trots was ik op het feit, dat ik in de krant stond en ik nam de uitgeknipte foto mee naar school. Ik zat in de eerste klas van de Gereformeerde ULO-kopschool aan de Kaasmarkt. Helaas is dat krantenknipsel afgepakt en ik heb ’t nooit teruggekregen. Van mijn ouders kreeg ik op mijn verjaardag een mooie foto in een lijstje. Die heb ik nog steeds.”

(uit: C. Smit, Ons Eiland. Geschiedenis van de Waard en de Zeeheldenbuurt (Leiden 2012))